Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2014

Ο ΟΡΕΣΤΗΣ ΜΑΚΡΗΣ ΚΑΙ Ο ΜΕΘΥΣΤΑΚΑΣ ΧΡΙΣΤΟΣ (Ο ΧΑΛΚΙΔΑΙΟΣ)

Ο  Ορεστης  Μακρης  δεν  ειχε  πιει  ποτε...
και  ομως  στο  ρολο  του  μεθυστακα,  κανεις  δεν  μπορεσε  να  τον  ξεπερασει. Γιατι;  Απο  που  πηρε  τα  μαθηματα  ο  μουσικος  Ορεστης  Μ.  και  υποδυοταν  τοσο  αψογα  τον  μεθυσμενο;
Λιγα  πραγματα  εχουμε  μαθει  για  τον  Χριστο,  τον  μεθυστακα  της  Χαλκιδας.
Ο  Ορεστης  τον  ακολουθουσε  και  τον  αντεγραφε.  Σημειωνε  τις  καταπληκτικες  ατακες  του...αλλα  και  τις  κινησεις του,  την  ολη  συμπεριφορα,  που  στη  συνεχεια   την  μετεφερε  στην  Σκηνη.
Απο  τα  λεγομενα  του  μεθυστακα (του  Χριστου),  Ο  Ορ.  Μακρης,  ανεβασε  ολοκληρη  επιθεωρηση,  και  επαιξε  αρκετες  φορες  το  ρολο  του  μεθυστακα  στον  Ελλ.  Κινηματογραφο.
Τον  Ορ.  Μακρη,  τον  μιμηθηκαν  αρκετοι  εκδοτες  της  εποχης.
Εκαναν  οτι  ακριβως  και  ο  Ο.Μ.  για  λογαριασμο  διαφορων  περιοδικων.
Χαρακτιριστικη  ειναι  η  σελιδα  του  ΡΟΜΑΝΤΣΟ, του  περιοδικου  της  εποχης,
με  τον  μεθυσο  μπροστα  στο  φαναρι  της  Πολης,  να  συνομιλει  εμμετρα  και  εμπνευσμενα...
(ολα  ατακες-λογια  του  Χριστου  με  μικρες  παραλαγες)
Απο  την  Καρπαθο  η  καταγωγη  του.
Οι  γονεις  του  επιτυχημενοι  εμποροι  και  ευποροι.
Με  ολες  τις  παροχες  προς  το  παιδι  τους  που  το  λατρευαν..
Οτι  σχολειο  υπηρχε  το  εστελναν.  Πηρε  μαθηματα  πιανου,  ξενων  γλωσσων,  βυζαντινης  μουσικης  κτλ οτι  εκριναν  χρησιμο  του  το  παρειχαν.
Ενα  πραγμα  δεν  του  εμαθαν:
Να  διαχειριζεται  τα  χρηματα  και  τον  εαυτο  του.
Οι  γονεις  του  πεθαναν  και  οι  δυο  σχεδον  αιφνιδια...
Ο   Χριστος  ανηλικος  εμεινε  μονος  με  καποια  χρηματα  -που  του  εμειναν  απο  τους  γονεις του
και  μεσα  σε  ενα  σπιτι  γεματο  απο  σπανια  ποτα,  που  εκανε  συλλογη  ο  πατερας  του...
Αρχισε  να  πινει.  Οταν  αυτα  τελειωσαν  ηταν  ηδη  ενας  αλκοολικος.
Τελειωσαν  και  τα  χρηματα  στα  ποτα,  που  αγοραζε.  Εμεινε  στο  δρομο.  Μοναδικη  του
συντροφια  η  εξαιρετη  μορφωση  που  του  ειχε  μεινει,  η  εστροφια  του, η  ετοιμοτητα  του  απεναντι  σε  καθε  προκληση,  η  οξυτατη  κριτικη,  και  η  σπανια  αντιληψη  του.
Δεν  επαιτουσε  οχι,  ειχε  υπερηφανεια.  Απαιτουσε,  οχι  απ  τον  τυχοντα,  αλλα   απ  τους  μεγαλοσχημονες  της  τοπικης  κοινωνιας  και  τους  επισημους.
Π.χ.  αν  πλησιαζε  τον  κ.Δημαρχο,  ηξερε  αυτος  οτι  επρεπε  να  δωσει  ενα  γενναιο  κερασμα   αλλιως  ο  Χριστος  θα  τον   τον  εβγαζε  στη  σεντρα  μεγαλοφωνως.
Τον  ιδιο  μπελα,  ειχαν  βρει  και  ολοι  οι  της  ελιτ,  της  κλειστης ετσι  κι  αλλιως  κοινωνιας
της  Χαλκιδας.
Ειναι  αποριας  αξιον,  πως  μαθαινε  ολα  τα  μυστικα  και  τα  προσωπικα  δεδομενα  αφου
ουδεποτε  επαιρνε  μερος  σε  σχετικες  συζητησεις.
Ολοι  ηξεραν  πως  επρεπε  να  εξαγορασουν  τη  σιωπη  του,  μολις  τον  αντικριζαν  με  ενα
οχι  και  ευτελες  φιλοδωρημα,  το  οποιο  αμεσως  γινοταν  νεκταρ  του  Διονυσου  μεσα  σε  ενα  ποτηρι,  και  απ  το  οποιο  δεν  επεφτε  κατω  ουτε  σταγονα,  παρα  ελικοειδες  και  παραπαιον  περπατημα  του.
Το  χαρακτηριστικο  ειναι   οτι  πλησιαζοντας  τον  "πελατη"  του,  τον  προειδοποιουσε  οτι   ερχεται
ο  "Χριστος"  και  οτι  θα  ριξει  δικαιοσυνη...
Ενας  πολυ  καλος  "πελατης"  του,  ηταν  ο  Δεσποτης.
Δεν  τον  ενοχλουσε  τακτικα,  ηταν  κυριος.  Ας  πουμε  πηγαινε  μια  φορα  τον  μηνα  εξω  απο  την  Δεσποτικη  οικια  και  αρχιζε  ψαλλοντας  με  διαττορο  φωνη  τον  επικαιρο  εκκλησιαστικο  υμνο,
οπως " Χριστος  γενναται  σημερον"  η   "Πασχα  ιερον  ημιν"...
Αμεσα  εμφανιζοταν  καποιος  και  του  εθετε  στην  παλαμη  το  μπαξισι.
Οταν  χρειαστηκε  να  επισκεφτει  η  τοτε  Βασιλικη  Οκογενεια  τη  Χαλκιδα,
πρωτη  δουλεια  της  χωροφυλακης,  ηταν  να  απομονωσει  τον  Χριστο  σε  καποιο  ουζερι,
διαφορετικα  σε  περιπτωση  που  αυτος  ερχοταν  τετατετ  με  τον  μοναρχη... τοτε  ο  τελευταιος
την  ειχε  ασχημα  μαζι  του  κτλ  κτλ  κτλ
Οταν  επαιρνε  ουζο  απ  τα  φιλοδωρηματα (φυσικα),  ρεστα  δεν  επαιρνε  ποτε.
Ολη  την  ημερα,  γλωσσα  δεν  εβαζε  μεσα.  Κελαηδαγε...κατα  τροπο  που  ολοι  τον  θαυμαζαν,   αλλα  και  τον  λατρευαν.  Τον  λατρεψε  και  ο  Ορεστης  Μακρης  και  με  αυτον
  τον  μιμηθηκε  και  η  τεχνη.
Ο  Χριστος,  πεθανε  νωρις  απο  κιρρωση  φυσικα,  αφηνοντας  την  Χαλκιδα  ορφανη  απ  την  πληθωρικη  παρουσια  του...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.